வாழ்தல் என்பது

என்னை எனக்கே புரிந்து கொள்ள முடியாத

ஒரு நிசப்தத்தில் உன் வார்த்தைகள் மட்டுமே கேட்கின்றன.

அப்போது குறுக்கே ஓடும் காற்றின் விளையாட்டில்

உதிர்ந்த இலைகள் என் தனிமையைக் கலைக்கும்.

பூக்களை எல்லோரும் பார்க்கலாம் – ஆனால்

பூக்களைப் பூக்களாகப் பார்க்க எத்தனை பேருக்கு வாய்க்கும் ?

எல்லோராலும் இலைக் காம்பையும் சேர்த்து

ரசிக்க முடியுமா என்ன !

ஆயிரம் பேர்களுக்கு மத்தியிலும்

ஒருவன் அவனோடு மட்டும் பேசுகிறான் என்றால்

அதுதான் தனிமை .

அந்தப் பொழுதியில் …

எங்கிருந்தோ என்னை இயங்கிக் கொண்டிருக்கும்

உன்னை உணர்கிறேன் . – நான்

உன்னுடைய கனவிலும் வாழ்கிறேன் .

- சந்திரபால் .